Chociaż może się wydawać, że aparat ortodontyczny zakładany jest głównie z przyczyn estetycznych, to w rzeczywistości i w szczególności zyskuje na tym nasze zdrowie. Posiadając prawidłowy zgryz o wiele łatwiej zapobiegać próchnicy oraz chorobom przyzębia. Niewłaściwe ustawienie zębów może przyczynić się do nadmiernego ścierania zębów, pogłębiając tym samym wadę zgryzu. Poważnym problemem może okazać się także zwyrodnienie stawów skroniowo-żuchwowych. Nieodpowiedni zgryz może być także przyczyną problemów z trawieniem, ze względu na niedostateczne rozdrabnianie pokarmu.

Jeśli dziecko od samego początku jest pod opieką dentysty, to żaden rodzic nie będzie musiał się nad tym zastanawiać, ponieważ lekarz w razie konieczności sam zadecyduje i zasugeruje rozpoczęcie leczenia ortodontycznego. Właściwym momentem jest około 6 rok życia. To właśnie wtedy u dziecka zaczynają wyrzynać się zęby stałe. Ortodonta sprawdzi czy kości szczęk ukształtowane są odpowiednio oraz jaka jest ich wzajemna relacja. Jeśli sytuacja będzie tego wymagać, stosowne będzie rozpoczęcie leczenia.

Dorośli najczęściej podejmują decyzje o wizycie u ortodonty ze względów estetycznych lub zdrowotnych (np. zgrzytanie zębami, czyli tzw. bruksizm). Warto powiedzieć głośno i wyraźnie, że na wizytę u ortodonty nigdy nie jest za późno – dotyczy to także osób w podeszłym wieku.

Nie, nie każdy. Istnieją pewne ograniczenia i przeciwwskazania. Należą do nich m.in. białaczka (choroba ta obniżona odporność organizmu), zaburzenia hormonalne czy niewyrównana cukrzyca. Również osoby chorujące i przyjmujące leki na osteoporozę nie powinny być leczone ortodontycznie. Podobnie pacjenci z rozchwianymi zębami lub ubytkami w kości. Podczas pierwszej wizyty lekarz przeprowadzi dokładny wywiad i zadecyduje o tym, czy nie ma żadnych przeciwwskazań do podjęcia leczenia.

Aparaty ortodontyczne dzieli się na: ruchome, najczęściej stosowane u dzieci z zębami mlecznymi i uzębieniem mieszanym. Nosi się je przez określoną ilość godzin w ciągu doby. Dzięki nim korygowane są wady w obrębie szczęk. Drugą grupę aparatów stanowią tzw. “stałe”, które zakładane i zdejmowane są przez ortodontę. Wśród nich wyróżnia się aparaty zewnętrzne oraz wewnętrzne (lingwalne), których elementy przyklejane są po wewnętrznej części zębów, przez co aparat pozostaje zupełnie niewidoczny.

Nie, ponieważ zanim do tego dojdzie należy wykonać pełną diagnostykę wraz z kompletem zdjęć rentgenowskich. Potrzebne będzie również pobranie wycisków szczęki i żuchwy celem wykonania modeli gipsowych. W przypadku skomplikowanych wad lekarz może także zlecić wykonanie innych dodatkowych badań. Kluczowe znaczenie będzie mieć w tym przypadku przebieg wywiadu lekarskiego. Dopiero wtedy można przejść do opracowania planu leczenia. Przed każdym założeniem wykonuje się także pełną higienizację (zabieg usunięcia złogów nazębnych). Dopiero po takim przygotowaniu, lekarz może założyć aparat.

Na to pytanie trudno jednoznacznie odpowiedzieć, ponieważ wszystko zależy od wrażliwości na ból konkretnego pacjenta. Samo założenie aparatu nie jest bolesne, a zabieg trwa przeważnie niewiele ponad godzinę. Przez pierwszy tydzień organizm będzie przyzwyczajał się do nowej sytuacji. Dyskomfort może pojawić się zwłaszcza podczas spożywania pokarmów. Po każdej wizycie kontrolnej uczucie to może się powtarzać przez około 3 dni. Z czasem pacjenci, przestają jednak narzekać na jakikolwiek ból.

Tak. Niestety aparat nie daje o sobie tak łatwo zapomnieć. Na początek pacjentom zaleca się krojenie pokarmów na mniejsze części oraz wybieranie stosunkowo miękkich produktów spożywczych. Wraz z biegiem czasu każdy dochodzi do odpowiedniego wyczucia w tej materii. Najlepiej omijać spożywanie twardych do zgryzienia orzechów oraz ciągnących i lepkich słodyczy (np. krówek i batonów). Na czas leczenia należy także ograniczyć używanie gum do żucia.

Wszystko zależy od tego, jaki aparat nosisz. Wizyty kontrolne odbywa się co do zasady co 4-6 tygodni. To właśnie wtedy lekarz oceni dotychczasowe postępy i w razie potrzeby korygował będzie dotychczasowe leczenie. W zależności od wady zgryzu oraz wieku pacjenta leczenie może trwać od około 18 miesięcy nawet do 3 lat.

Aby utrzymać efekt prostych zębów i prawidłowego zgryzu, tuż po zdjęciu aparatu należy stosować tzw. aparat retencyjny. Jego głównym zadaniem jest dbanie o to, aby zęby nie wróciły z powrotem na dawne miejsce. Metod jest wiele, a wybór najwłaściwszego rozwiązania leżał będzie po stronie ortodonty. Od jego wyboru zależeć będzie dalszy czas leczenia oraz wizyt kontrolnych.

Jeśli nosić będziesz aparat ruchomy, to zachowanie odpowiedniej higieny jamy ustnej nie będzie różnić się od dotychczasowego. Dodatkową czynnością będzie jedynie mycie samego aparatu za pomocą szczotki i mydła. Osoby z aparatem ruchomym czeka więcej pracy. Zwykłe szczoteczki będą musiały zostać zastąpione przez specjalne. Dodatkowo pojawi się konieczność czyszczenia przestrzeni w okolicy klamer i zamków. Należy wyrobić sobie nawyk czyszczenia zębów po każdym posiłku, ponieważ konstrukcja aparatu sprzyjać będzie zatrzymywaniu się na nim resztek pokarmowych.